فاعل:

کلمه ای که در زبان کره ای فاعل قرار بگیرد , نشانه ای برای خود دارد این نشانه دو حالت هست : نشانه ی حالت معرفه و حالت نکره. نشانه ی فاعل همواره بعد از فاعل قرار می گیرد.

 ؟ نشانه ی فاعلی در حالت نکره 가 یا 이 هست . حالا چه موقع از 가 استفاده کنیم و چه موقع از 이 ؟ 

زمانی از 가 استفاده می کنیم که  آخرین حرف از فاعل صدا دار باشد به عنوان مثال : 여자가  , در کلمه ی 여자 آخرین حرف یک حرف صدا دار هست یعنی ㅏ بنابراین نشانه ی فاعل  가 خواهد بود 

زمانی از 이 استفاده می کنیم که اخرین حرف از فاعل بی صدا باشد مانند: 딸이

 ؟ نشانه ی فاعلی درحالت معرفه 는 / 은 هست. خب باز این سوال پیش می اید که از هر کدام در چه وقتی باید استفاده کرد؟

خب 는 زمانی که آخرین حرف فاعل صدا دار باشد و 은 زمانی که آخرین حرف فاعل بی صدا, برای مثال:

여자는 , 딸은

نکات:

* استفاده از کلماتی چون نکره  یا معرفه و ...  به دلیل نزدیک شدن مفاهیم و درک بهتر ان هاست چون از اونجایی که ما با دستور زبان خودمان پیوند عمیق داریم و این کلمات را بهتر درک می کنیم بنابراین راحتر می توانیم با دستور زبان کره ای پیوند برقرار کنیم.

* 는 یا 은 در اصل به معنی " که" هست و خود این غیر از نشانه ی فاعلی , حرف ربط نیز هست

ضمایر فاعلی :

ضمایر فاعلی  وقتی استفاده می شود میتوان گفت که در حالت معرفه هستند بنابراین با 은/는 می ایند اما

این را بدانید ضمایر فاعلی همراه 이/가 نیز می آیند با انها بعدا اشنا خواهید شد فعلا لیست این ضمایر در پایین آمده است.

 من 나는  ( در حالت عامیانه میشه 난 )

تو 너는 ( در حالت عامیانه 넌 )

او 그는/그녀는

ما 우리는

آنها 그들은